ကုိးကြယ္ၿခင္းႏွင့္ဘာသာတရား(၃)

ဗုဒၶဘာသာ ရူေထာင့္က ေနေတာ့ လူသားေတြရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကုိ ဘာနဲ့ၿဖည့္မလဲ ဆိုရင္ ဓမၼနဲ့ၿဖည့္မွ ၿပည့္ႏုိင္ ပါလိမ့္မယ္ ။ ပစၥည္းေတြနဲ့ ၿဖည့္ေနလို.ေတာ့ ၿပည့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာဘရဲ့
လိုအပ္ခ်က္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပည့္စံုတယ္ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ အလိုမၿပည့္ သမွ်ကုိ
ဒုကၡလုိ. ေၿပာၾကပါတယ္။ အဲဒီ လိုတယ္၊ လိုတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓတ္ကုိ
ထုတ္ပစ္လိုက္မွပဲ အားလံုး အလို ၿပည့္သြားမွာပါ။ လိုတယ္၊ လိုတယ္ ဆိုတာသည္
သမုဒယ ၊ လိုသေလာက္ မရခ်င္းသည္ ဒုကၡ ထုိႏွစ္ပါးသည္ သစၥာႏွစ္ပါး ၿဖစ္ေပသည္။
ထုိ.ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ အစ သစၥာက ၊ အမွန္ကုိ နားလည္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေပသည္၊
အမွန္ကုိ တကယ္ သိမွ ပညာတတ္ ဟု ေခၚပါတယ္။ အရာရာ အေၾကာင္း အက်ိဳး၊ အေကာင္း
အဆိုး မွန္သမွ်ကုိ ခြဲၿခားေ၀ဖန္ စီစစ္တဲ့ဥဏ္ ရွိသူမွသာလွ်င္ ပညာတတ္လို.
ေခၚဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ထို့ၿပင္ ၿမတ္ဗုဒၶ၏ ၀ါဒသည္ ၀ိဘဇၨဝါဒ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶ၏ ၀ါဒသည္ ေ၀ဖန္ခြင့္ရွိတယ္။ စီစစ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ကုိးကြယ္မိၿပီဆိုရင္ အဲဒီ ကုိးကြယ္ခံတဲ့ ဘုရားကို ၿဖစ္ေစ၊ ရဟန္း ကုိပဲ ၿဖစ္ေစ ဘာမွ ေ၀ဖန္ခြင့္
မရွိဘူးဆိုတဲ့ ဘာသာ တရားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္တစ္ရာ လြတ္လပ္ပါတယ္။
ထို.ေၾကာင့္
နေမာ ဝိဘဇၨ ဝါဒိေနာ အနႏၲ ဇိနႆ။

အနႏၲ ဇိနႆ ဆို သည့္ စကားမွာ ၿမတ္ဗုဒၶ ကုိယ္တိုင္က ေၾကြးေၾကာ္ ခဲ့ေသာ စကားကုိ သံုးထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၿမတ္ဗုဒၶသည္ ဗုဒၶ အၿဖစ္သို ့ေရာက္ၿပီးေသာအခါ အသေခ်ၤ
ပလႅင္ေဗြ ကေနၿပီး ေဗာဓိပင္ တစ္ပတ္လည္တြင္ ေလးဆယ့္ကုိးရက္ သတင္းသံုး
ေနခဲ့ၿပီး၊ ဗာရာဏသီ ဘက္ကုိ တစ္ပါးတည္း ခရီးရွည္ ထြက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဘာအလို့ငွာလဲဆိုရင္ သစၥာတရားေတြ ၿပဘို.ရာ အတြက္ ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ
ခရီးထြက္တဲ့ အခါမွာ ဗာရဏသီနဲ့ ဗုဒၶဂါယာ ၾကားက ဂယာၿမိဳ.ဦးက ေတာအုပ္ၾကီးကုိ
ဂရာသီတ လို့ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ ေတာအုပ္ၾကီး ထဲမွာ အ၀တ္လုံးလံုး မ၀တ္တဲ့ တိတၳိ
သဲကတံုးၾကီး ဥပကနဲ့ ၿမတ္ဗုဒၶတို့ ေတြ.ဆံု ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

ထိုေခတ္က ဟိရိ ၊ ၾသတၱပၸဆုိတဲ့ ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္းေတြ ထိန္းသိမ္းတဲ့ ေလာကၾကီးက ၾကည့္ လိုက္ လွ်င္ အ၀တ္လံုးလံုး
မ၀တ္တဲ့ လူေတြဟာ နိ္သီရိက ပုဂၢိဳလ္ေတြ လို. ေခၚဆိုၾကတယ္။ က်က္သေရ မရွိတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြလို. ဒီလို ဆိုၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို.က သူတို့ အယူနဲ့သူတို.
ဘာေၿပာလဲ ဆိုေတာ့ အ၀တ္မ၀တ္ တာကမွ က်က္သေရ ရွိတယ္တဲ့။ အ၀တ္ကေလး တစ္ထည္ကုိ
သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္ ကိေလသာ ေတြကုိ ဘယ္လို ေအာင္ၿမင္
မလဲေပါ့ေလ။ သူတို့လည္း သူတို. အေၾကာင္းနဲ. သူတို့ လာတာ။ ထို.ေၾကာင့္
အ၀တ္အထည္ကုိ တြယ္တာ မေနနဲ့ေတာ. အကုန္စြန္. ဆိုၿပီးေတာ့ သားစြန္.၊
မယားစြန္.၊ ဇနီးစြန္.၊ ထီးစြန္.၊ နန္းစြန္. ၊ အိုးစြန္. ၊ အိမ္စြန္. ၊
ဒီေလာက္စြန္. ယံုနဲ. အားမရေသးႏိုင္ပဲ ၊ သံေယာဇဥ္ အၾကြင္းမဲ့ ၿဖတ္တယ္ဆိုၿပီး
အ၀တ္ပါ အကုန္ စြန္. ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဗုဒၶ မပြင့္ေပၚမွီ ၊ ဗုဒၶနဲ.
ေခတ္တိုင္း အမ်ား ၾကီးရိွပါတယ္။ သူတို.ကေၿပာတယ္၊ သူတို.ကုိယ္သူတို.
ေအာင္ၿမင္ သူေတြတဲ့။ ဘာေအာင္တာ လဲဆိုေတာ့ ကိေလသာကုိ ေအာင္တာတဲ့။
အ၀တ္ကေလးမွာ စြဲေနတဲ့ အစြဲဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ ကိေလသာ ေအာင္ၿပီးတဲ့
အတြက္ေၾကာင့္ သူတို.က သူတို့ကိုယ္သူတို့ ေအာင္ၿမင္သူ ေတြလို့ ေၿပာပါတယ္။
ေအာင္ၿမင္သူ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ဇိနပါပဲ။ အဲဒီ ဇိန ကုိ အိႏိၵယက အသံ ထြက္ေတာ့
ဂ်ိနလို. အသံထြက္ပါတယ္။ အဲဒီ ဂိ်န ကေန ေနာက္ေတာ့ ဂ်ိန္း ၿဖစ္္လာခဲ့ပါတယ္။
ဂ်ိန္းဆိုတဲ့ စကားလံုး ဟာဇိန ၊ ဂ်ိန ကေန ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂ်ိန္းၿဖစ္လာပါတယ္ ။
ၿမန္မလို ဘာသာၿပန္လွ်င္ ေအာင္ၿမင္တဲ့ လူေတြကုိ ဂ်ိန္းလို့ေခၚတယ္ ။ ဘာ
ေအာင္ၿမင္လဲ ဆုိေတာ့ ကာမဂုဏ္ ကုိ ေအာင္ၿမင္တဲ့ လူေတြလို့ ေခၚပါတယ္။
ၿမတ္စြာဘုရားထက္ ႏွစ္သံုးဆယ္ ေလာက္ေစာ ၿပီး ေပၚေပါက္ခဲ့ ပါတယ္။ ဂ်ိန္း
ဂိုဏ္းကုိ ဦးေဆာင္သူ ကေတာ့ ေ၀သာလီသား နိဂ႑နာဋပုတၱ ၿဖစ္ပါတယ္။
ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ဇနီး မယား သား သမီးေတြနဲ့ ေန ေနတံုး စဥ္းစားခဲ့တယ္။
ကမၻာေလာကၾကီး တစ္ခုလံုး ေသာက ပရိေဒ၀နဲ. ဒုကၡေတြ မ်ားလိုက္တာ။ ဒီဒုကၡ ေတြရဲ့
အေၾကာင္းရင္းက ဘာေတြ ဘာလိမ့္မလဲ။ ထိုအထိအေတြး ေတြက ေကာင္းမြန္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ဂိ်န္း၀ါဒသည္ ဗုဒၶ၀ါဒနဲ့ ထပ္တူက်လို. ေကာင္းတာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတာ
ကုိလည္း ေတြ.ရပါတယ္္။ ဒုကၡ ေတြရဲ့အေၾကာင္းဟာ ဘာလဲဆိုၿပီး သူ ေဖာ္ထုတ္တာက
သံေယာဇဥ္ပဲ။ ထို့ ေၾကာင့္ ဇနီးယား၊ သမီး သား သံေယာဇဥ္ ေတြကုိၿဖတ္ၿပီး
စြန္.လြတ္ ခဲ့တယ္။ စီးပြား ဥစၥာေတြ အကုန္ လံုးစြန္.ပစ္ခဲ့တယ္။
ပိတ္ၿဖဴေလး၀တ္၊ ေခါင္းရိတ္ၿပီးေတာ့ ေတာထြက္ ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ေတာထဲမွာ တရား
ႏွလံုးက်င့္ သံုးလို့ေနတယ္။ အာနာပါန ပဲ က်င့္တာပါပဲ။ အာနာပါန က်င့္ေတာ့
သမာဓိ ေတာ္ေတာ္ ေလးေကာင္း လာပါတယ္။ စိတ္ေတြၾကည္၊ သမာဓိက ေကာင္းေနေတာ့
ႏွာေခါင္းထဲကေလက အၿပင္ထြက္ သြားေသာအခါ ေလကပံုသဏန္ ေပၚၿပီးေတာ့ ထြက္သြားတယ္။
ထုိအရာကို လိုက္ၾကည့္ရင္းနဲ့ ေလထဲမွာ ပုိး ေကာင္ေလး ေတြ ေတြ.တယ္။

ရူသြင္းလိုက္တဲ့အခါ ေလထဲက ပိုးေကာင္ေလးေတြက အထဲ ၀င္သြားတယ္။ ရူထုတ္လိုက္ေတာ့ ၀မ္းထဲ က
ပိုးေတြက အၿပင္ထြက္ သြားတယ္။ အၿပင္ပိုးက ၀မ္းထဲေရာက္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္
မတူေတာ့ အထဲ ေရာက္ေတာ့ေသတယ္။ အထဲကပိုး အၿပင္ေရာက္ေတာ့ ေသတယ္။ ထို.ေၾကာင့္
သူစဥ္းစားတယ္။ ထြက္ေလ ၊ ၀င္ေလဆိုတဲ့ ကမဠန္းက အကုသိုလ္ အားၾကီးတဲ့ ကမဌန္း
၊ပိုးေကာင္ေတြကုိ ေသေစတယ္။

ထို. ေၾကာင့္ ထြက္တဲ့ေလလည္း မထြက္ရေအာင္ ၊ ၀င္တဲ့ေလလည္း မ၀င္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ထြက္ေလ ၀င္ေလ ရပ္ေအာင္ က်င့္ရမယ္ ဆိုၿပီး ၿဖစ္ၿပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ထြက္ေလ၊ ၀င္ေလကုိ ရပ္ေအာင္ မလုပ္နိင္ေတာ့ အၿပင္ဘက္က
ပိုးနဲ့ အတြင္းထဲကပိုး ၀င္ခြင့္ ထြက္ခြင့္ မရေအာင္ ႏွာေခါင္းအ၀တ္ နဲ့
စည္းထား ၿပန္တယ္။ ပိုးေကာင္ေလးေတြ ေသတဲ့ဆိုတဲ့ ကိစၥမွာ ေစတနာနဲ့ သတ္မသတ္
ဆိုတဲ့ ကိစၥကို သူသည္ ထည့္မစဥ္း စားခဲ့ၿခင္းေၾကင့္ ထိုအေတြးသည္ အစြန္းေရာက္
သြားေစခဲ့ပါသည္။

ထိုေနာက္ တရားက်င့္ ေသာအခါေတာ့ ပိတ္ၿဖဴေလး၀တ္ၿပီး က်င့္ေသာေၾကာင့္ ၿဖဴတဲ့အ၀တ္က ညစ္ႏြမ္း သြားတယ္ဆုိ ညစ္မွန္း သိပ္သိသာတယ္။ ထို.ေၾကာင့္ ေလ်ာ္ရ
ၿပန္ပါတယ္။ေလ်ာ္ၿပီးေတာ့ ၿပန္၀တ္နဲ့၊ ေလ်ာ္ရင္း၊ ေလ်ာ္ရင္းနဲ့
စဥ္းစားၿပန္တယ္၊ ေလ်ာ္ရတဲ့ ဒုကၡ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိ အၿဖဴေရာင္ကုိ သံေယာဇဥ္
ၿဖစ္လို. အဲဒီ အၿဖဴ ေလးကုိ သံေယာဇဥ္ ၿဖစ္ေတာ့၊ အ၀တ္၀တ္ရတာ ၊ဘာေၾကာင့္
ဒီအ၀တ္ ေတြ ဒီေလာက္ ၀တ္ၾကသလဲ စဥ္းစားၿပန္တယ္။ ပူတာမခံႏုိင္ဘူး၊
ေအးတာမခံႏိုင္ဘူး၊ အ၀တ္နဲ့ ဖံုးထားတယ္။ မက္ကိုက္၊ ၿခင္ကုိက္၊ ယင္ကိုက္၊
ေနပူ၊ ေလတုိက္၊ မခံနိုင ္ေသာေၾကာင့္ အ၀တ္နဲ့ ဖံုးထားတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ကုိ
၊မက္၊ၿခင္၊ ယင္၊ ေလ၊ ေနထိတာ မခံႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ခႏၶာကုိယ္ကုိ သံေယာဇဥ္
ၿဖစ္လို.၊ ထိုသံေယာဇဥ္ကို ၿဖတ္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး အ၀တ္စ ခၽြတ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဟိရိ
၊ ၾသတၱပ တရားဆိုတာ ကုိထည္.သြင္း မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး ။

ေနာက္ေတာ့ ကိေလသာ ရာဂစိတ္ မေပၚရန္ အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ဆူးထဲမွာ အိပ္ၿပီးႏွိပ္စက္၊ တေဆာင္းတြင္းလံုး ေရစိမ္ၿပီးေတာ့ ႏွိပ္စက္၊ တေႏြလံုးလံုး မီးလွဳံၿပီး
နွိပ္စက္ ၿပန္ပါတယ္။ဒီခႏၶာကုိယ္ကုိ နွိပ္စက္လြန္း အားၾကီးေတာ့ ရာဂ တဏွာေလဘ
မေပၚႏိုင္ဘူး၊ ငုတ္သြားတယ္၊ ႏွိပ္စက္ပါမ်ားရင္ ပင္ပန္းလြန္း အားၾကီးရင္
ကိေလသာ စိတ္က ငုတ္သြားတယ္။ ထိုအရာကုိ ကိေလသာ ကာမဂုဏ္ကုိ
ေအာင္ၿပီဆိုၿပီးေတာ့၊ ဇိန အမည္ခံတဲ့ ဂ်ိန္းဂိုဏ္း ၿဖစ္လာပါတယ္။

ထိုပုဂၢိဳလ္ၾကီး အဲဒီ ဂိ်န အမည္ခံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး ေဟာတဲ့ တရားေတြဟာ ဂ်ိန္းဘာသာ (Jainism)
ၿဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီ ဂ်ိန္းဆိုတဲ့ ဆရာၾကီး ဂိုဏ္းထဲမွာ ၀င္ေနတဲ့ ဥပက
ဆရာၾကီးနဲ့ က်က္သေရရွိရွိ သကၤန္းကုိ သပၸယ္စြာ ၀တ္ရံုထားေသာ ၿမတ္ဗုဒၶႏွင့္
လမ္းမွာ ဆံုၾကတယ္။ ဆံုေတာ့ ဥပက၊ က ၿမတ္ဗုဒၶ ကုိေတြ.လွ်င္ေတြ.ခ်င္း၊ ေမးတဲ့
ေမးခြန္းေတြ မ်ားစြာထဲက အက်ဥ္းေလး ေရးသားလိုက္ပါတယ္။
အုိအရွင္ ၊ အရွင္မ်က္နွာ ၾကည့္ရတာ အိေၿႏၵက ၾကည္လိုက္တာ၊ အရည္အဆင္းကလည္း
ေရႊလို၀င္းၿပီး ေတာ ့ေနတယ္။ ဘယ္သူ.ကုိ ဆရာတင္ ၿပီးေတာ့ ရဟန္းၿပဳ ခဲ့ပါသလဲ၊
အသင့္ဆရာ ဘယ္သူမ်ားပါလဲ။ ထိုအခါ ၿမတ္ဗုဒၶက ဇိတာေ၀ပါပကာဓမၼာ၊ တကယ့္ကုိပဲ
ယုတ္မာေသာ တရားေတြကို အၾကြင္းမဲ့ ေအာင္ၿပီးၿပီ ဟဲ့။ ဥပကာ ဒါေၾကာင့္ ငါသည္
ဇိနမည္၏တဲ့ ။

ယုတ္မာတဲ့ တရား တစိတ္တစ္ေဒသ ပဲေအာင္ၿပီးေတာ့ မေအာင္ေသးတာေတြ က်န္ေသး သလားလို. ေမးရင္ အနႏၵဇိေနာ ဆိုတဲ့ ပုဒ္က ေၿပာေနပါတယ္။ ယုတ္မာတဲ့ တရားေတြ အၾကြင္းမရွိ အကုန္လံုး ေအာင္ၿမင္ ၿပီးခဲ့
တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ၿမတ္ဗုဒၶသည္ အနႏၵဇိန မည္ပါသည္။

ထို.ေၾကာင့္ အေတြးဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အေၾကာင္းနဲ့ ယုတၱိနဲ့ စနစ္တက် ေတြးတတ္ဖို. သိပ္လိုပါတယ္။ ယုတၱိရွိ ရွိနဲ့ ေတြးႏိုင္မွ ေတြးရင္း ေတြးရင္းနဲ့ ယုတၱိ
ကင္းမဲ့သြားရင္ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ရူးသြပ္စရာ၊ အစြန္းေရာက္ စရာအေၾကာင္းေတြ
ၿဖစ္လာ တတ္ပါတယ္။ ထို.ေၾကာင့္ ၀ိဗဇ ၀ါဒီေနာ-အရာရာ အေၾကာင္းအက်ိဳး၊ အေကာင္း
အဆိုး မွန္သမွ်ကုိ ခြဲၿခား ေ၀ဖန္ေလ. ရွိေပေသာ အနႏၵဇိနႆ-ယုတ္မာတဲ့ တရားေတြ
အကုန္လံုးကုိ အၾကြင္း မရွိ ေအာင္ၿမင္ေတာ္မူ ၿပီးေသာ ၿမတ္ဗုဒၶ အား နေမာ ကာယ၊
၀စီ၊ မေနာ ခ်ီလ်က္ လက္ဆံုမိုး၍ ရွိခိုးရၿခင္းသည္ ေကာင္းစြာ မေသြ ၿဖစ္ပါ
ေစေတာ့ သတည္း။

လူတိုင္း၊လူတိုင္း၊ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာတရား ကုိေတာ့ ဘယ္ဘာသာ ကုိမဆို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ႏိုင္ ပါတယ္။
က်န္းကိုး -ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ သီတဂူ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး၏ ဗုဒၶဘာသာ
အေၿခခံတရားေတာ္
ေရးသားၿပဳစုသူ – ေမစိုး