
အေမ႔အျပံဳးမွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြကုန္တာ
ကြ်န္ေတာ္မသိလိုက္ဘူး....
အေမ႔မ်က္ရည္စက္ထဲ
ႏွင္းပုလဲေတြခုန္ဆင္းသြားတာ
ကြ်န္ေတာ္မသိလိုက္ဘူး....
အေမ႔စကားလံုးတိုင္းမွာ
သံကြန္ျခာအထပ္ထပ္ဆင္ျမန္းျပီးသားဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္မသိလိုက္ဘူး....
အေမ႔အျပဳအမူတိုင္းဟာ
စုန္ေရအစီးသန္ဖို႔အားထုတ္မႈတစ္ခုတည္းဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္မသိလိုက္ဘူး....
ကြ်န္ေတာ္ ေတာနက္ထဲကလန္႔ႏိုးေတာ႔
မိုးသီးေတြ ျပာေဝေနျပီး
နဖူးထက္ကလက္ဖမိုးေပၚမွာ ၾကာပြင့္ေနခဲ႔တယ္
ဒါေပမယ္႔ ...
အေမဟာ မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းေပၚမွာဆက္ထိုင္ဖို႔
ကြ်န္ေတာ္မေရာက္ေပါက္ႏိုင္တဲ႔ဖ်ာစုတ္ကေလးကိုပဲ
ရင္ဘတ္အျပည္႔ လွဲက်င္းေနေလရဲ႕။ ။
0 comments:
Post a Comment